Bir Gün Tek Başına
akan sularınız nasıl da duruldu birden
Ünlüler Kaldırımı'ndaki Meryl Streep'i
- o sevdiğim benzi en ışıklı yıldızı-
ölümümle götürürken
hiç bu kadar akıtmadınız gözyaşınızı
gömme balkonlu olsun derdim yatacağım yer
yeter geçtiğim onca dalga
en çok ölü taşırken kalabalıktınız
alan atıklarınıza sövmezdi çöpçüler
kalırdım bir başıma...
hani benim yerime kırlangıç konarsa
panzer tekerlerine
kanatları ateşten,
asfalta düşerken başı
eskisi gibi sadece bakın,
yarasına dokunmayın sakın !
kalabalıklarımda tenha yaşarken
en yalnızlığımdınız tanıdıklarım
neden tekin değildiniz ki saklandım
geceleri akıl duvarlarıma
sanırım tek çocuk olmanın
yan etkisi paysızlık
bu yüzden paylaşılmazdı yalnızlık...
kalemim, kıskanç bir kadını yazsan
şair olurdu adın;
şiirin diğer bir adı değil mi kıskanç kadın
ah, şiir ülkelerinde gezen seyyah !
yarası kanlı bir kalem
taşlardı dil dil sırça kal'a'mı...
düştüm eyvah!
ey,neşterinde
balaban çalan cerrah
büyüyen ura çare olur mu
bu sesiz ah !
benim kadar tenha olmalı
ölümümde
sevgiye son mısra bir sokak
çıkartırken boynundan lambaları
uzun uykulardan uyanmaz bu halk
işte soyunuyorum seni tavus kuşu şehir
aklıma örtünüp simsiyah karanlığı
giyerim beyaz bir zambak
kalırım çırılçıplak
bir gün tek başına...
'Meryl Streep' dedi sait hoca bende 'Meryl Streep'in yüzündeki çilleri hayal ettim şiiri okurken saydim saydim çiller çoğaldi bir şiir bir ben kaldim sait hoca bulur gene bir şiir ya ben
neyse boş verelim dolu gelir bakarsin..
sevgimkere saygimkere
Okurken bitmesin dediğim mükemme bir şiir yine.. Teşekkürler verdiğiniz şiir tadına.. Saygılar örnek kaleme...
"ey,neşterinde balaban çalan cerrah büyüyen ura çare olur mu bu sesiz ah !"
"Ah" ın sessizi tutar, sessizlik daha bir inanç mı katar duaya, bilinmez... Şiir ülkelerinde gezen seyyah, kendi efkarınca okur yazar, asası kalemdir.
Derin bir vadi gibi olur ozanın yüreği, kendi sancısı yetmezmiş gibi, ortak olmaktan öte alır derdini insanlığın, su gibi akar çile, aktıkça derinleşir yatağı kederin, sonu sonu kurtuluştan önce meçhul bir çınar gölgesinde, dervişin; hırkası zambak, karanlığı toprak olur. Asasının; kaleminin, izi kalır dağ başlarında.
Bir gün tek başına...
"uzun uykulardan uyanmaz bu halk"
alfonso de lamartine; "en derin uykulardan sıçrayarak uyanmayı bilmiştir" der bu halk için, keşke sahi olsa...
Tebrikler...
Saygılarımla. 😙
vedat türkali ve '' bir gün tek başına'' romanı .. aklıma kazınan karakterler..olaylar..// anımsattı işte bu şiir.. ve şimde de '' aklına karanlığı örtünüp / beyaz bir zambak giyebilen biri var'' .. sevgilerle..
Bütün yollari tutum kendimi ariyorum
bir sehrin yalnizligina köprü kurdu kuslar
ölü topragi bu halk
topraksiz kalica uyanacak---
Usta
kelemi kursun yüregi tetik---
kutlarim
saygiyla hep