Bir Kadın Bir Çocuk

(sunu)

yalnızlık iyice yerleşirken göğsümdeki tahtına
yarınsız umudum olmuştu gülümseyişin
pencereme yolladığın martı
ulaştırsada özlemini
ben Asyalı ürkek
sen Avrupalı yiğit
söyle
nasıl kavuşuruz?


......................



umudun gülümseyen dudak kıvrımında
yeniden doğdu çocuk
sesi bir yerlerden tanıdık
bakışlarında hüzün ve yalnızlık
katran karası bu şehirde
aydınlığa açtı
güneş yüzlü şaşkın çocuk




oysa;
bir yudum suya dilenircesine
güvene dilenmişti kadın...
sevda artığı her yanılgıda
beyaza sarınmak
tenini yumak istiyordu
masumiyetin gözyaşıyla




'ben senin en çok duygusallığını sevdim'


demişti düşlerindeki adam
terk ederken o düşleri
zifiri karanlığa boyadı kadını
dokunamamak yıkmıştı aşklarını
ve gitti adam




çocuk;
doğup doğup ölüyor her yanılgıda
ölüp ölüp doğuyordu her yeni dem aşkta
sevda yıkıntısı oyun bahçesinde
kafası karışık
ürkek gözlerle izliyordu kadını




kadın;
yeniden merhabaya kanat çırpıp
içindeki çocuğu
sarıp sarmalamak martı dolu memlekette
bir de; aç ve susuz yüreğini doyurmak istiyordu
güven veren aynı çift siyah gözde
ne çok yorgundu kadın
çaresizliği dipsiz uçurum




_sevildiğinden emin olsaydı, bu kadar incinmezdi kadın_




çocuk inatla elini uzatıyordu kadına
kalksın diye aşkın çamurlu yıkıntısından
gülümsedi kadın bir minik umut ele
doğruldu aşkın enkazından




kararlıydı bu sefer
sevda lekesini atmayacaktı üzerinden
dokunamadığı sevdiği
üzerinde kalacaktı




dilinde bir acı ezgi, elinde çocukluğu
yitip gitti kadın aşkın soğuk sularında