Bir Kağıt Bir Ben

Yüzünü hep bir hayalde gördüm.
Tanısaydım geçtiğin kaldırımları,
İnan gelir bulurdum seni, sevdanın tanıklığında.

Bir şarkı, notasından ayrı,
Notası; kanadı kırık bir kuş misali...
Notayım, bu burukluğu yaşayabildiğim kadar...
Sonra yolları, yaşları, yokuşları, aşkları geçebilirsen,
Aldatıp lodosunu, bana ulaş bir zaman sonra sen...

Tutunamadığım bir şiir dalında,
Yine yaşayamadıklarımı yazıyorum.
Yaşamak istediklerimi yazıyorum bir bakıma.
Başımı döndürüyor, beni aklıyor, yakıyor sevda.
?Unutulan unutanları asla unutmazmış?
Diyor bir fısıltı ile sevda kuşları kulağıma.
?Yalan? deyip,
Ağlıyorum bir daha.
Bu sevdanın yankısındaki ve yakınındaki her şey, her ses unutulmuş.
Yıkılmış bulutlar,
Sonra yine masa başında;
Bir kağıt, bir ben...
Bir de unutulanlar,
Bir de vurulan sabahlar,
Bir de,
Bir de,
Bir de bilmek istemediğim yalanlar...