Bir Kalemde...
Yolma hiç saçlarını boşu boşuna
Batırdığın hançeri sakın çıkarma
Sen beni dirhem dirhem öldürdün ama,
Ben seni bir kalemde bitiriyorum!
Kalleş bir oyundun sen, düşmeyen cemre
İhanetin adresi, bitmeyen sahne
Kaldıysa bir değerin şu gözlerimde,
Onu da tek celsede yargılıyorum!
Ne bir damla kan aksın ne bir damla yaş
Sen katli vacibimsin, sen hain yoldaş
Sen yitirilen zaman, sen bomboş telaş
Seni sevdiğim günü yok sayıyorum!
Bir bir ayıklıyorum senli günleri
Bana ilk geldiğin o şimşek geceyi
Bütün hücrelerime sinen zehrini,
Tayfun misali esip, dağıtıyorum!
Yüzüme gözlerinle riyalar baktı
Bu kara sevda değil, kör bir bıçaktı
Hani bu yoldan dönen namert, alçaktı
Adını ne korsan koy, affetmiyorum!
Haykırmak istesem de, öfkem susuyor
Bakışlarım buz dağı, nefret saçıyor
Yürekte bir istila, talan yürüyor
İçimdeki insanı öldürüyorum...
Şafak Yolcu
çok güzel bir şiir okudum. şiirin her kelimesinde sitem var. şiirlerin sitemsiz olur inşallah. yüreğine sağlık