Bir Kurdela Kes Yalnızlığıma

----
bir kurdela kes yalnızlığıma
ilk kutlayan sen ol
ilk açılış hüznüme sen yol aç..
ey kanatılmış hüzün
çiğne yaşanmışlıkları
bin kahırla
gözyaşlarımla yeniden tükür

imrendiğim öfke
belki bir yumruk sıkımı ya da delice bir serzeniş
zaman geri takibinde
deli bir tayın terkisinde .. Huysuz
benliğimi kavrayan aşk bedeli
kerdani bir duruş
hüsrana boyun eğme
ve yangına körükle kaçış..

geçtik aydan ve güneşten
en derin denizler yamandı tuzuyla yaralarımıza
içilen sudan öteydi
içtikçe artıyordu susuzluğumuz
okşadığımız tenin günahı yakar sanırdık ya
okşama hevesi giderirdi sudan bahaneliğimizi

ben ölümü seninle sevdim belki de

şarap renginde bir tan vakti
üşüsün önce parmaklarım
sonra derin bir sancı
ben seninle ölmeyi öyle sevdim ki..
sessiz ve telaşsız
ayaklarım teslimiyetinde senin bastığın toprağın

yargısız bir infazın çekiç izi
suret-i aynam
dökülse tepeli bardak su k/alaylanır sanırım ciğerimde
susuzluğum artar

ölüm iki adım daha yalar ömrümün sultasında
bir kurdela kes yalnızlığıma
hüzün saklansın
her öteberim sana yoldaş
ben tek başına
sen benli kalabalığımla yaşa

mısralarımın dilinde
sana dair-sana adak duygular
bir yalnızlık bir sen
toplarken beni benden
tümcelerim kırılgan
hüsran

yargılanırım iki payede
gurur öykünür
yalnızlık yakar
acır yüreğim
bir defa öpsen dinecek belki

kaçıncı kasım bu
kaç kasım bekleyişim
kaç defadır niyet heybemde
kasımpatı saklayışım
bana ah etmekten bıkmadın
hala sarhoş bir düş içerimde
hala delice bir baharı sorgulayışım