Bir Marangoz Atölyesinde Yontuldu Gözlerimiz Ve Yüreğimiz

__Ederi beş para etmez yeminliklerimiz kaldı sarnıçlarımızda
Ay tüneği bakışmalar utangaç rövgen__


Bir marangoz atölyesinde yontuldu gözlerimiz ve yüreğimiz
Talaşı düştü köze biz tarumar ateşlerde yandık
Ateşi su diye susaklarımıza kattık
Suyu ateşlerde yaktıkta yaktık


Savruk edeblerimiz ve utangaçlığımız
Çekingen yağmur bulutlarına örttük
Bakışlarımız sustu
Biz nisan sabahlarında vücut topraklarına bereketle yağdık
Dilimiz sağır
Kulağımız kör oldu
biz direngemizle hükümkarlandık

Ellerimiz nasır koktu biz mayıs sabahlarında direndik
Nutkumuza taş sürüldü
Genzimize zincir
Sabah doğmaz dediler
Biz ekmek kırıntılarında nice güneşler saçtık


//Avurtlarımda izbe yeminlerle nice gönül barikatları sancılandırdık//


Ey ay halinde doğan bulut ötesi vebali itikat
Biz itikati sabah sandık
Karanlık geceleri ötelerde aradık
Saf tuttuk bir yaş kütük üzre
Dilimizi kerpetenlere alıştırdık
Her hali kabulümüz
Dost ve tuz üzerine andımıza and kattık


Savruk dağ yalnızlığımıza kimsecikler ulanmaz
İlenmesin hiçbir bakış naçar hep naçar
Üç kelam ihlas ezberimizde her dua ilhak
Sözlerimizi bir yemiş dalına astık
İdrakimizi çözen bir aymaz el
El yaman türkülerinde biz güfte
Yürek payemiz beste sandık

Ay tüner bahtımıza
Bir varım nüktesi olur elbet
Her gidişatın bir efendisi vardır mutlak
Biz mutlakiyetlerde
Hem efendi hem köleliği
Sırtımıza mintan yaptık