Bir M/asaldı Senliğim

Yorumun sonu... sende açılan gözlerim şahit seninle gizlice seviştiğim anlara...ve doğduğun topraklarda sonsuz uykuya dalışın yüzgörümllüğü olsun gözleri kan çanağına dönerken seni öyle şehrin soğuk döşeğine bırakan bırakan akşamlarım öylece sessizliğe bürünsün yarınlarımı...düşlerimden damlayan sevdanın akıntısına kapılan aşkımız manşet olsa da ayrılığımıza benden alıp seni Azrail'in kollarına bıraksa da ben hala yarınlarıma açılan gülüşlerinle yaşatıyorum seni sevdiğim...Bir cinayetten arda kalan sızıma ilaç olan gülüşünle...Sen sevdiğim gülüşlerinin dona kalan bendeki hatırasıyla sus beni de sonsuza dek bende kalan gülüşüne kapa beni...öldüm öldüm dirildim her bir mısrasın da bu eşsiz güzellikte ki eserin az bile olsa Denize damlayan yüreğe yazılan bu yorum şimdilik sus pus olan yüreğimi burada bırakıp usulca gidiyorum hocam...sonsuz saygılarımla..

Yorumun Devamı.... gelelim yine şiirimize ,san vurulduğum gün (ebelendiğim) kalabalıkta sohbet esnasında konuşurken dudukalrım beynimin kontrolüyle kalbimin hep seni düşünceye daldığı sessizliğimdir sevdiğim..senin o eşsiz güzelliğin beni benden alan o güzeliiğini devşiriyor Her doğan Yakamoz sonsuz yarınlarıma sevdiğim.sendi düşlerimden kopan varlığına dokunurken ruhum ansızın yakalandığım sen olduum sana dönüştüğüm o eylül kaçamağında hala sayıklıyor kalbim sevdiğim.ve gecenin eşiğinde sayıklayan tan vakti teleşları doğuruyor endamını gecemin içine, penceremdeki sardunyaların şahitliğinde dokunurken seni kollarıma bırakan geceye sardunyalara anlatırken sana olan aşkımı yeniden doğuyorum sana sevdiğim...Parmakları sevdamın ıklık'ın tellerini okşarken kemençenin telelrine vuran yüreğimde bir türlü sennden gidemediğim sende kaldığım yreğime bir parça mavi çalıyor adın..ve yeniden dalıyorum göğsünün ta derinliklerine sevdiğim...Döngüsünde terkederken türkülerim beni şaha kalkan sevdam çizer bir daha yaşama sevincime seni...

Masalsı bir aşkı mısra mısra haykıran şiir yer yer coşuyor yer yer ağlıyor yer yer üsküt bir hal alıyor.Aldğı solukla yüzyıllar sonrasında dahi hep taze hep yeşil kalacak olan eserimiz beni kelimenin tam anlamıyla kalbimden vurdu.Uzun zamandır böylesi bir final yakalayamamıştım okuduğum şiirlerde.Öylesi bir destan bıraktıki ardında'' Sus gülüşlkerimi'' bırakın defalrca okumayı hiç aklımdan çıkmıyor.Evet böylesi bir finalide ancak ve ancak Işın Ergüney yapabilirdi..Kaleminin gizeminde ki yaşanmışlıkla yüreğindeki sızısıyla Allh hocamıza daha nicelerini nasip etsin etsin ki Türk Şiiri dünyayay meydan okusun.Santın dili elbette evrensel olmasına evrenselde , unutmayalimki medeniyet batıya doğudan gitmiştir.Ne varsa bizde var..Ben hocamın üstüne şair tanımam Puşkin!'iymiş yok Paplo Neruda'sıymış bana hepsi hikaye...

Allah2inanılmaz bir final hocam ben öldüm bittim.Sus gülüşümü ey sevgili bu nasıl bir sızıdır.Yoksa o gülücüklerde mi kanar sevgilinin gül çehresi ,unutulmayan hatırası,o beyaz karanfil kokan teni ,tanyelinin saçlarına takılan saçları ,sabahın eşiğinde sayıklayan gecenin rüyalara ipek öpücük konduran dudakları,Ah sevgili sus gülüşümü suskunluğunda beni diri bırakıp giderken öldüren acınla gülcüklerimin durgunluğunu sus....

Değerli Başkanım, duygulara hitap eden, hayallerde gezdiren bir eserinizi beğeniyle okudum. Kaleminiz susmasın. Gönülden tebrik ediyorum.😙 Başarınızı kutluyorum👍 Saygılarımla.