Bir Öğretmenime...

bir ekim günüydü
sizi tanıdığım kalbime aldığım gün
hava yağmurlu
bulutlar morla siyah arası
gök kubbe bana yağmur veriyordu
benim gözyaşlarımla karışıp toprağa akıp gidiyordu
herşeyi akıtıp toprağa boşalınca
ogün aldım sizi kalbime sil baştan yapmışcasına

geceleri bir rüzgar uğultuları
birde benim sessiz ağlayışlarım vardı
vuslatınız gelirdi yanıma
ağladığımı kimse bilmezdi
herkes, hrkes uyurken ben yıldızlarla paylaşırdım sırlarımı
sizi anlatırdım onlara
hergece dinlerlerdi beni hiç bunaldıklarını görmedim ki

ağladığımda gözyaşlarımı sildiniz
hep güvendiniz hep arkamda durdunuz
beni dünyayla barıştırdınız
yaptınız başardınız
şuan sizin eserinizim
siz beni baştan yarattınız
sevdiniz hep af ettiniz

yorgun düşmüştü bedenim
dayanacak gücüm yoktu
doymuştum mutsuzluğa
gözyaşlarına, acılara doymuştum
uçurumun kenarına asmıştım sevgileri
yavaş yavaş can çekişip ölüyorlardı
beni kahrederek ölüyorlardı
kimse sevmesin istedim beni kimse
ıhlamur ağaçları sevmesin
keskin karanfil kokuları sarmasın etrafımı
toprak sarsın toprak kokayım
bütün umutlarımı kaybettiğim bir gece
ellerimden tuttunuz yine
ölümün soğuk pençesindeyken
kurtardınız bu canı bu bedeni
korkuyordum korkmuştum
artık siz olmayacaksınız diye yaşamımda
iyiki geldiniz o gece aldınız beni koydunuz dünyaya

anlatamıyor sizi mısralar
ben anlatamıyorum sizi
sizinle geçirdiğim 1 dakikanın mutluluğu tarif edilmez benim için
size sımsıkı sarıldığım o gün
bana güvendiğinizi çok iyi anladım
bir lahzanın değeri ne kadarda büyük
siz olduğunuz sürece kazanmak

en çok gözlerinizi seviyorum
ışıl ışıl mutluluk dağıtan
size çok yakışan birşey daha var
biliyormusunuz yüzünüzdeki kırışıklıklar
onlar size çok yakışıyorlar
onlar size değer katıyor
onlar sizin tecrübelerinizi anlatıyor

beyaz meleğim;
ben hep hata yaptım hep kırdım sizi
öğretmenim oldunuz öğrenci olarak üzdüm
annem gibi oldunuz çocuğunuz yerine kırdım
arkadaşım oldunuz yie kırdım
doktorum oldunuz tedaviyi kabul etmeyerek üzdüm
siz bana yaklaşmak için herşey oldunuz
bense sizi herşeyde üzdüm
yanılttım belkide

sizi ekim ayı gibi seviyorum
sizi yağmur gibi özlüyorum
hayatımdaki mavimsiniz
yıldızsız gecelrde ayım oldunuz
güneşsiz sabahlarda aydınlık verdiniz
yıldızsın gecelerden güneşsiz sabahlara
ağlayarak uyuduğum ağlayarak uyandığım dünyada
beni anlayan bir siz oldunuz

ben sizin hayatınızda bir kelebeğim
bugün var yarın yok
bir günlük hayatımı tamamlamak üzereyim
sizse beim yaşamımda hava gibisiniz
siz olmazsanız yaşam olmaz
iyiki varsınız
sizi çok seviyorum
rüzgarlarla yolluyorum kokumu
yağmurlarla yolluyorum sevgimi
anlıyormusunuz beni...
sizi çok ama çok seviyorum
beni duyuyorsunuz değil mi?

bu şiir canım öğretmenim GÜLSER UYSAL ÜÇAK'a tüm site duysun ben onu çok seviyorum canım öğretmenim bu benden size bir hediye...