Bir Resme Bir Şiir 58 İşte Benim Anam

Tek odalı bir evde tam beş çocuk büyüttü
Bir gün olsun şikâyet etmedi benim anam
Yün yorganın altında sevgi ile uyuttu
Sırtımızı örtmeden gitmedi benim anam

Kör kandilin şavkında gece çorap örerdi
Er geç bitirir onu katlar hemen dürerdi
Gözleri kan çanağı yatağına girerdi
Huzur ile bir gece yatmadı benim anam

Gün doğmadan uyanır çörekler pişirirdi
Tel dolapta ne varsa sofraya düşürürdü
Kendisinden önce hep bizleri düşünürdü
Bizden ayrı bir lokma yutmadı benim anam

Bakır kovası ile çeşmeden su çekerdi
Kara kazan altında kuru tezek yakardı
Teç içinde yıkardı kabakla su dökerdi
Eller gibi pasaklı tutmadı benim anam

Yaşı kırk bir olmadan seyyibe oldu adı
Yıkılmıştı merteği bozuldu ağız tadı
Birçok talibi oldu reddetti katı yatı
Bir koca için bizi atmadı benim anam

Yavrularım diyerek koca ömrü geçirdi
Helal lokma yedirdi helal tastan içirdi
Kanatlandık hepimiz yuvamızdan uçurdu
Mal gibi başlık ile satmadı benim anam

Şimdi ne bakır kova ne teneke teç kaldı
Her birinin yerini naylon plastik aldı
Gördüm kabaktan tası yine gözlerim doldu
Rahat denen duyguyu tatmadı benim anam