Bir Resme Bir Şiir 81 Minnettarım Sizlere

Krize yenik düştü bacımın kalbi durdu
Yaşam ile ölümün arasında sıkıştı
Hayata tutunması tahminimizden zordu
Dua edip beklemek rahmani bir bakıştı

Yoğun bakım önünde doksan günü devirdik
Bir gün esirgemedi Emel Özkan ilgiyi
Hangimiz nerde görsek hep önünü çevirdik
Bıkıp usanmadan hiç sundu bize bilgiyi

Türk'ü Laz'ı Çerkez'i onlarca insan vardı
Yoğun bakım denilen bu odanın içinde
Çalışan personelin işi oldukça zordu
Her hasta ilgi bekler hepsi başka biçimde

Kiminin adı Ayşe Kiminin ki Huriye
Kanatları yok ama hepsi sağlık meleği
Kiminin adı Emre kiminin ki Nuriye
Hastaya yardım etmek hepsinin tek dileği

Ant içmişler her biri baş koymuşlar bu yola
Öz veriyle çalışıp derde derman bulmaya
Muhtaç kılmıştı Rabbim hasta kulu sağ kula
Layıktır her birisi lokman hekim olmaya

Doktorlar bir komutan hemşireleri nefer
Koşuşturup günlerce Azrail'le vuruştu
Zaferle sonuçlandı gerçekleşen bu sefer
Ölüme karşı asil soyluca bir duruştu

DEVLET HASTANEMİZDE yürek közlerim söndü
İçime su serptiler benim en zor günümde
Tüm imkânlar sunuldu bacım bizlere döndü
Minnettarım sizlere bu günümde dünümde


Şiirimi ablamın hastaneden çıkmasına bir gün kala yazmıştım ,her ne kadar hastaneden çıkmak nasip olmadan,Ablam hakkın Rahmetine kavuşmuş olsa da
DENİZLİ DEVLET HASTANESİ Yöneticilerine ve personeline sonsuz şükranlar sunuyorum.