Bir Resme Bir Şiir 92 Sende Anlarsın

Düşünme sen ayrılık nasıl döker kanını
Yüreğin bu acıyı tattığında anlarsın
Severken ayrılıklar nasıl yakar canını
Kapıdan ilk adımı attığında anlarsın

Gülüşünün bir anda sararıp solduğunu
Gözlerinde ki yaşın pınara dolduğunu
Yaşamanın sevgiden ibaret olduğunu
Seni sensiz bırakıp gittiğinde anlarsın

İnsanoğlunun neden canından geçtiğini
Her gece meyhanede sebepsiz içtiğini
Eliyle kendine ak kefen biçtiğini
Aşkını beş paraya sattığında anlarsın

Boşa geçen ömrünü seyredince yüceden
Dev gibi hayallerin farkı kalmaz cüceden
İnsanlar neden nefret ediyormuş geceden
Yalnızlığının koynunda yattığında anlarsın

Bir avuç yüreklerde dertler neden katarmış
İblis uykularına niye kabus katarmış
Yorgan yastık bedene nasıl dayak atarmış
Yatakların dikeni battığında anlarsın

Kuş tüyü yataklardan nasıl çıkılıyormuş
Gökte ki dolunaya neden bakılıyormuş
Üst üste acı tütün nasıl yakılıyormuş
Hasretin can evinde tüttüğünde anlarsın

Duygular şaha kalkıp hasret tavan yapınca
Akıl firari olup rotasından sapınca
Gönül deryalarında fırtınalar kopunca
Yeşeren umutların bittiğinde anlarsın,