Bir Şiir Öncesiydi

Gölgemde en ağır vebali taşıdım
Ağrısı günüme geceyi bölerken!

Aşka hep muammadan baktım
Âmâ kaldım!

Zaman bir kilit düşürdü sözcüklerin tılsımına
Bir şiir öncesi sorduğum o soruyla...

Bir şiir öncesiydi!

Dudaklarında gece saklı adam
Gün doğmayı bilmedi suskularında
Nereye saklansam
Ve nasıl aklansam
İçime düşen zindan!

Şubat yağmurunda ıslanmak kadar ilk
Bir otobüs camında üşümek kadar tanıdıktı yüzün
Dahası ellerin düşerdi körpe rüyalarımın uyuşukluğuna
Öncesi olurken uykularımın
Ve sonradan uyanacağım olurdu yüzün...

Tereddütler birikirken içinde
Ucunu yaktığın sözcükleri bırakırdın eylüle
Oysa sen de sevmezdin güz yanıklarını
Bilirdim sevmezdin böylesi ağrıları
Başın hoş değildi hüzünle
Ve alışık olduğun kadar bıkmıştın
Sessizlikten...

(ç.ü.