Bir Vav Filikası

Ben yine bu akşam,
Firariyim,
Matemin buğusuna hamile dudaklardan...

Ey yanık mektupların gurbet tüten nehirleri
Asırlara uzanmadan seslenirim, bilmez misin?


Saçından omzuna düşen bestede,
Kalemin taşıyamayacağı tek vebaldir kokun,
İpince is var gözlerinde,
Bileğim büzülürken şafağına
Ben boynunda kara füsun olurum.

Donatır hayatımı her zerren;
Sen gülersin de sevgilim,
Söyle nasıl titremez evren?

Gönül bahçemin berzah gülüsün,
Şuh bir nisan yağmuru bu yeşil,
Titrer kelebek yanakların,
Kirpiklerin muz misali soyar alevimi,

Bana bulutlardan gözyaşı deren;
Sen gülersin de sevgilim,
Söyle nasıl titremez evren?


Hikmetsiz kalmaz zihnim,
Heybetli ateşim,
Kader cilvesinde yuttuğum ferdasın,
Ellerin temasıma hudut,
Bir yanın güneş tutulması,
Bir yanın ulvi sûkût...


Kim bilir? Ben bu akşam;
Unuturum geçtiğim her sokağı,
Başım toprağa gömülü görürüm saçlarını,
Beni uzaklara saçların taşır.
Bir vav filikasıyla yürürken denizde,
Susmak en çok ölüye yakışır...


O vav filikasına bin de
Gez rakımsız istikbalimi,
Büyüdükçe öksürür yağmur,
Daha çok öleceğim var yaşatma beni böyle
Dur...