Birden Gelir Hüzün
hüzne beş kala geçerim aynanın karşısına
kalp yordamıyla ararım kendimi
sözümde bulup özümü
selâmlaşırım gözlerimle,
dudaklarım kuru
dilim derbeder
bir bakışta tanırım ben beni;
başımda uzun kışlar taşıyorum artık
değişmiş saçlarımın mevsimi,
dokunmam alnımdaki yazıya
yüzüme bakacak yüzüm kalmaz
silersem tenimdeki çizgileri.
birden gelir hüzün
bulutlanır manzaram
kaçışır yakamozlar
sırlı sularda yansır içim;
ben mi akşamda dalgalanırım
akşam mı bende yansır bilemem;
ama inkâr da etmem
şikâyet de
özlemle çerçevelenmiş bu tablo benim.
ne derse desin hasret
umut çarkını döndüren de bu yürek,
farkım yok başka canlardan
ne sitem ederim
ne de küserim kadere,
şamatalı bir yaşama
elbet hüzün de gerek!..
bu şehre hüzün acı bir gülümseyişle gelir ustam ve malum başımızın tacıdır,kaleme dayarız zihnimizi.Şairin dualarından biri de şiirdir . saygılarımla
''şamatalı bir yaşama elbet hüzün de gerek!..''
ne güzel demişsiniz hocam
kutlarım
kaleminiz daim olsun...
Yüzleşme gibi görünüyor ama çok güzel bir yüzleşme insanoğlu için o kadar zor ki olumlu olumsuz herşeyle yüzleşmek hele bide yüzleşilenler zamanın getirdikleri ise sanırım kişi için daha da zordur ve sanırım zamanla savaşmayı bırakanlar gerçek mutlu yüzleşmeleri yakalayabilirler. Şiir sizmi, başkasımı bilemiyorum ama eğer sizseniz kendinizle barışalı epey olmuş gibi duruyor...
Saygılar efendim...
yüreğine sağlık hocam
👍👍👍👍👍👍👍👍
😙
Kendisiyle barışık olmak budur işte. Kutluyorum.👍👍👍