Birgün Mutlaka...

aşıklar nasıl seslenirler birbirlerine
bilmiyorum
ama duy işte sana sesleniyorum
gücümün yettiği kadar
avazım çıktığı kadar sana sesleniyorum
bir yandan kan ağlıyor yüreğim
bir yandan da sana olan sevgisini haykırmak istiyor
seni sevdiği gibi kimseyi sevemiyor
her kağıda seni yazıyor
her sözde seni konuşuyor
hasretin kurşun gibi düşüyor
gözlerim sıcak bir nefes gibi sevda nöbetlerine tutuluyor
artık ayrılığa umut dağlara sabır ekiyorum
yağmura hüzün sarıyor
yeni doğan hergüne senin adınla uyanıyorum
sabahlar sensiz geliyor
heba olan aşkıma yanıyorum
yüzümde biten tebessümlere ağlıyorum
çağresizliğimin tokat gibi yüzüme vuruşuna içim sızlıyor
dayanamıyorum
kaderimin ağır yükünü kaldıramıyorum
sensizliği çekemiyor yüreğim
gecenin tenhasında kalıyorum
sessiz soluksuz dünyada tutsak kalmış bedenim
ben aydınlığı istiyorum
sensiz gelen sabahı değil
seninle uyanacağım sabahları düşlüyorum
yumruklarımı sıkıyor
avuçlarımda umutsuzluğu boğuyorum
günden güne eriyor bitiyorum
yangınları bitmiyor yüreğimin
ateşi sönmüyor
sanki dünya üzerime çöküyor
sensiz bu dünya cehennem gibi geliyor
ama ben umudumu yitirmiyorum
birgün mutlaka sana kavuşacağım biliyorum
seni çok seviyorum