Biyografi

Kanımı donduran korkular peşinde,
umut, hüzün ve korku aynı çehrede.
Kendimi tanıyamazsam ya derken aynı şekilde
ve korkarken sona doğru adımlarımda feryatlı gecelere.
Allah affeder mi? diye; yeniden ve yine...
Tövbesini de etsem huysuz renklerimin,
dizginlerim hayat elinde.
Ya bırakırsa diye korkuyorum beni cehennem dibine.
VE DAHA SONRA:
İçimde derinlerde bir yerlerde kalan huysuzluklar yerine;
sanki yeniden dönüyorum sarıya, yeşile ve pembeye;
sanki yeniden duyuyorum kalmışlarını hayatın;
mavi atlas yırtıldığında koşuyorum gece perilerine.
Ve soruyorum, soruyorum, soruyorum işte!
Neresindeyim hayatın? Ne kadar benim? Diye.
Olmam gerektiği şekilde, aynı çehremde
ne kadar ben olabiliyorum işte?