Biz Cesurlar

Adrenalinin şehveti,servet avcılarının benliğinde,
Karşıyaka'sı İzmir'in kadar uzak.
Ağlamalar,küçük düşmeler,mücadeleler,
bu şiirler ve nicelerine hepsi birer tuzak.
Buzlu hayatta tuzlu görüşümü,becerip bir yana attınız.
Siz!Ve niceleri benliğimin büyük patlamasından sonra yaratıldınız.
Kardeşine çaldığın iki lokma,ruhun hazmedemediğiydi.
Kapımda ağladı,bedenime girmek istedi!
Oyna!Başla!Alçal!
Bitirmekle başladık BİZ!
Deliyiz!
Edilgeniz!
Nedensiziz!
Güzel seyredip,güzel konuşanlar vardı bir ara,
şiir gibi cezalar verdiler bana.
Acaba?
-lar ise tek bencil yasağıydı bu dizelerin,nedencil okuyucularına.
Bir salto attım,zorlaştıran kıyısından,zorlanan limanına.
Zorluyorum dizelerimi,her bir engeli atlarken.
Bana oynayanlar sevinçli şimdi!
Hüzün aşımına uğramış akımın son gülenleri...
Kesişen hayatların çekmecelerinde bir bilbord,mütemadiyen
bir yüz.
Güzel.
Heme altında,lanet iliştirilmiş temenniler.
Bir kaşık kurşun döküverin şansıma,
Karabüyülerin,cinlerin,perilerin gözdiktiği ırzıma!
Nükleer bakışlar izbeleştirdi ruhu,bedeni,
bir çernobil daha olsun istemiyor çoçukluğumun izleri.
O sebepten kaldır o yenilgileri, onlar dünün ki,
kalmaz bu sıcağa kışın zaferleri.
Katıksız bir hırsa,sadeleştirilmiş bir cevap;
Bir araba kazası bu,gülüşlerin geçişleri solladığı.
Bilanço renkli;Resti çekip giden ruhlar.
Bir kamera arkası bu,başrolün ölüme kadem bastığı
adı Biz Cesurlar!