Biz Neden Küstük Haberin Var mı

Birgün;
Bir varmış bir yokmuş derler ya,
işte öyle günlerden birgün;
Apansızın ! hiç sebep yok iken,
Önce ay geceye, küsmüş
Sonra yıldızlar güneşe,
gündüzler kararsız iken, onlarda geceye küsmüş,
Bülbül güle,
gül dikene..
Diye sıralanıp gider iken,
her nasılsa sıra bana gelince,
bütün gözler bana çevrilmiş,
afal afal bakar iken sağıma soluma,
anlatmaya karar vermişim hiç haberim yok iken....
Şeyyyyy.....
Söylemesi ayıp ama,
ben önce dostlarıma,
sonra takla atmayıp yan gelip yatan güvercinlerime,
sonra;
Çıkınımı dağda zula edip beni kendine yalvarttıran Çoban Ehmet'e..
Binayenaleh;
Bir tek kopardığımız badem için bizi suluca dereye kadar kovalayan,
Okul hademesi rahmetli Abbas Emmi'ye,
diye sıralanıp giderken,
Aklıma sen düştün,
sevgilim olacak sevgilim....
Haydi, haydi !
Hepsi neyse de, dedim kendi kendime,
herkes sebepli sebepsiz,
gecelere küser iken,
biz neden küstük gecelere haberin varmı ?
Otuz iki yıldır,
ben hala anlıyamadım sevgilim olacak sevgilim...

Not; Bilenler bilmeyenlere vakit kalır ise bana da bir bilen anlatsın sevgili canlar....


Çıkın; Dağa yada ova'ya giden insanların eline sıkıştıralan nevale, bohçası....(bilmeyenler için)

Çobandan yüksek rakımlı dağlardan, bulutların arasından kaval eşliğinde sevgilerle....