Bize Şiir Yazacakken Gittin

Ve ilk defa uyumuştum göğsünde
sessizce
bütün kimsesizliğimle...

Pencerem yıldız istilası
gökkubbem kutsal mucizeler toplamı
bir huzurun sesiyle zifiri bıçakladı nefesin
şafağı avuçlarıma bıraktı
ruhumu ısıtan sözcüklerin...

Sonra uyandık
adını bilmediğim bir ayrılık sokuldu aramıza

Sen dönüp sırtını yalnızlığıma
sadece gittin !

Ben seni beklemek gibi bilindik bir delilik ettim !

Bütün güvercinlerin kanatlarında
aynı peyamı kara
'gelmeyecek'

Mimarisi bozuk kentler gibi
gökyüzü bir görünüp bir kaybolurken
senin silüetin bile düşmeyecek bakışlarıma...

Şimdi içimde kavimler göçüyor
ve ölüyor bir şair daha
aşk diyeceği bir zamanda

Katlime vacip bir efkar sokuluyor şakaklarıma
dönmelisin bile diyemiyorum sana

Sızıların düğümlenirken soluğumda
seni görebilme ihtimallerime ket vuruyorsun anlasana

Hani diyorum ki
bir ikindi huzurunda dokunup avuçlarına
bir nefes sen solusaydım
durur muydu çivisi çıkmış dünya