Boğuluyorum
İçimde patlamaya hazır bir volkan
Baş edemediğim gam deryası
Güneşe açılan pencereleri olmayan
Apartman yığınları arasında
İç çeke çeke
Gözyaşlarımda boğuluyorum
Çığlığımı kimseler duymuyor
Düşünceler girdabında
Bilinmezlik içerisinde
Çaresizim, yüzemiyorum
Çırpındıkça daha dibe batsam da
Bir yerlere tutunmayı başaramıyorum
Dalgalar önce kalbime çarptı
Ve göğsüm yarıldı baştan başa
Kendimi ifade edecek sözüm kalmadı
Paramparça edildikçe
Her zerrem korkunç acı duymakta her an
Daha ne kadar şiirlere sığınırım söyleyemiyorum
Her çabam sonuçsuz
Ne çok zaman harcadım boş yere
Kalbimin dümeninin yanı sıra
Galiba nefesimi de teslim ettim
Kaç kat yükseğe çıkmam gerek
Bir nefes alabilmek için bilemiyorum
Suskunluk içindeyim
Dört soğuk duvar arasında
Yalnızlıktan kahroluyorum
Mazide kayboluyor
Girdiğim mahpushanede
Bir başıma boğuluyorum
Beni dipten kurtaracağını sandıklarım
El uzatmak yerine kafamı daha derinlere itti
Anladım bir cankurtarana ihtiyacım yok
Kimi sana havale ettimse Rabbim
Tarumar oldular yeryüzünde
Artık sadece susuyorum
Hayatın bunca yorgunluğuna, karanlığına, zulmüne karşı insan hep şiire, resime, müziğe, sanata eğilecektir ve bu güzelliklerle aşacaktır elbet tüm çirkinlikleri, haksızlıkları, yanlışları. Anlamlı şiir için kutluyorum kaleminizi.
Kutluyorum değerli yüreğinizi Osman hocam. Sevgi ve saygılarımı sunuyorum
Dertli ve efkar dolu bir şiirdi insanın içi yanınca böyle şiirler doğuyor insanın yüreğinden İnşallah sonumuz hayır olur diyelim tebrik ederim hocam saygılar selamlarımı gönderiyorum
Sanırım bu karanlık ve bed dünya içinde ,en güzel sığınaktır şiir ,
İyi bir şiir okudum ,
Kutlarım .
Bazen kime güvenirse güvensin ya da hangi zorda olup el uzatını tutsa da insan en sonunda yalnız çırpınıyor dertlerle ve çırpındıkça daha da batıyor ve... Sonra kurtulunca anlıyor ki doğduğunda nasıl üryansa insan yaşarken de ölürken de üryandır aslında içten içe... Var olun ustam. Ders niteliğinde eser okuttunuz bize... Saygılar....