Boşver

Ra'nın gözünden
yansıdı ışık,

Dün sabah...
Bu sabah...
Her sabah...

Olduğu gibi.

Can havliyle,
Toprağa yapışan acı bir sesle
İrkilen tin;
Göz bebeklerinde
Yaşamla ölüm arası cam sınırdan
Hızla akıttı yaşamını.
Ardında bıraktığın
Yarım kalanlara inat.

Bir ses !

?Baba?

Üzüm gözlü
?Eylül? soluklu

Bir ses !

?Küçük sevgili?

?Demet? olup çarptı kulaklarına.

Çözüldü sır
Kalktı sis
Dudaklarda pus,
Yankıladı ölümü...

Ve yine sabah
Yine Ra
Yine ışık
Yine yansıma;

?Boşver? dedi
Yaşamla ölüm arasında
Asılı kalan zamana...



Not: Bu sabah kaza yapan ve şuanda ameliyatta olan kardeşim Hüseyin ve eşi Demet için...

02Ekim2009cuma16:30