Bu Ahval da

Gözlerim hüzün bulutları ile dolu,
Kapasam göz kapaklarımı,
Sağanak yağmur yağacak.
Korkuyorum, kapatamıyorum,
Çünkü ağlamaktan,utanıyorum,oysa kime ne.
Özüm ağlıyor,yüreğimse kan.
Hasret dolu,özlem dolu.
Anaya,babaya, kardeşe, bacıya.
Söyleyemiyorum hiç birine,
Sizi ölesiye özledim diye.
Bir boşlukta gönlüm, serseri mayın gibi,
Gezerken mazimin derinliklerinde.
Küflenmiş hatıralarımın arasında,
Görüyorum ki, Kaderim,
Yaşadığım güzel bir güne,
İmza atmamış, benim için.
Sabahın alaca karanlığında esen yeller,
Hiç okşamamış, sanki bedenimi ılgıt, ılgıt,
Eserken.
Güneşin kainatı kucaklayan aydınlığı,
İçerisinde sadece, nefes alabildiğim,
Zemini nemli, kilitleri paslı,
Mazgal deliği, çifte kapaklı,
Hücremi aydınlatmaya yetmemiş,
Küf kokan yaşam ortamında,
Duygularım karma karışık,
Düşüncelerim bulanık,
Sızlıyor bedenim, dört tarafı beton duvarların arasında.
Bu ahval da
Beni ayakta tutan,
Göğsümdeki iman,
Yüreğimdeki sevdam,
Göz kapağımdan kirpik düşse, ondan bildiğim MEVLAM.

19.04.10/PAZARTESİ