Bu Benim Tufanım

Tepemden alevler fışkırırken
Uyanan yanardağ misali,
Dibi delinmiş okyanus gibi
Kan kaybediyor yüreğim.

Türküler, ağıtlar yakıyor
Gözlerimde çakan şimşekler.

Yıldırımlar düşerken şiirin ortasına;
Sağanak gibi boşalıp,
Sel oluyor sözcükler.

Bu benim tufanımdır ki
Ne sığınacak limanım var
Ne de ölsem ağlayanım çıkar.

Güvenmediğim ondandır
Havaya,
Suya...

Ve ondandır ki
Kül olurum,
Kum olurum,
Karışırım toprağa.

Bilirim ki
Ne varsa, yerde var...
Kurumasın
Kıyamet koparken dikilecek fidanlar.