Bu Kaçıncı Gidişindi Beni

öldüğüm yerden göm beni
şiirsiz bir şehrin kör sokaklarına
çıkmazlarım büyüdü ensemde
zira ağlamak da kesmiyor artık !

suretime suretinin küstüğü gece...
vuruldum gün g/öbeğinden...
inim inim inledi gökkubbem...

Nöbetteyim,şiir kusmasam öleceğim dedi içimden bir şair
şiirle düştüm ellerinden

saçlarını toplamayı unuttu rüzgâr
parmaklarımın düğümlerinden
tırnaklarım demirden bir pençe
ve tırnaklarımla indirdim yüzümü yere
Meryem'in tabanlarından damlıyorum...

öldüğüm yerden öp beni
kömür gözlü bir kadından ötedir zifirim
zehir içtim zamanın şerefinden
bundandır deliliğim
kozasız kelebek günlerim .

öldüğüm yerden öp beni
öldüğüm yerden !
sevinçlerin kanatlanacaksa eğer gölgende
avuçların ıssızlığını unutacaksa olmadığım günlerde
yeniden büyüyecekse akasyalar
eğer ki İsa'dan yana olacaksa inançlar
öldüğüm yerden öp beni
dirilişim yalandır yâr !

cevapsız sorularımdan unut beni
hatırasız günlerimden
yanlış heceleri uladım sana
köküne yabancı kalışlarımdan yont beni

soyulurken teni gecenin
üryan bir şafak dökülür elbet ellerine
yağmurların gözlerinden
akarken ıslak adımlarım
sadece
gittiğin yerden dön beni.

(s)