Bu Kente Yalnızlık Çöktüğü Zaman

Bu kente yalnızlık çöktüğü zaman
Gidenlere yakılan türküler dolar sokaklara
Kan ve barut kokusu gelir karanlığın içinden
Eskimeyen isimlerin
Büyümeyen yarınları yürür caddelerde
Üşüten bir rüzgar eser
Deniz dokunur elleriyle yüzüme

Bu kente yalnızlık çöktüğü zaman
Devrim şarkılarıyla gözlerin düşer aklıma
Kızıl şiirler büyür işçi mahallerinde
Sol kolumda tarifsiz bir ağrı olur suskunluğum
Fabrika servisleri geçer açlığın içinden
Sessizce kapatır ışıklarını evler
Yıldızlar dokunur parıltısıyla gözlerime

Bu kente yalnızlık çöktüğü zaman
Uzak ülkelerin asi çocukları doluşur sol yanıma
Yeşil mavi bir mevsiminin habercisidir artık
Hınca hınç dolu meydanlarıyla şehirler
Emekten yana sözler dökülür kürsülerden
Daha bir aydınlıktır artık gelen günler
Yanık tenli bir mevsim sokulur düşlerime

05 Kasım 2010

Beşinci mevsim başladı