Bu Şehir Kimliğini Yitirmiş

kimliğini yitirmiş bu şehir evladını katle sunuyor
bebeğine meme vermez kısır bir anne
ateşin dualarında su
çeşmeleri küsmüş
her yeri yangın bulutlar uğramaz olmuş
kısır zevatlar
esir olmuş her muhabbet iki kelime konuşulmaz

zamanı koparmak lazım takvimlerinden
hangi gün doğsa esir düşüyor savaşa yalnızlığın
köhne her bakış
kasvet tutmaz hiç bir mevsimi
bahar gelse kış geliyor sanılır

bu şehir hayatı duymayacak kadar ölü
yaşamı sona erdirecek kadar diri kokuyor
cellat her köşesi
nerde bir seven görse
yüreğinden kaldırımlarına asıyor

bu şehir kimliğini yitirmiş
hiç bir nüfus kütüğünde adı geçmiyor

kağıtlar ıslanmış mürekkepler hükmünü yitirmiş
adını yazamıyorum
tarumar olmuş bahçeleri
kokuları ölmüş güzelim güllerin ve envai çeşit çiçeklerin
bu şehir ölüm koksu sunuyor genzimin

gettolarında susar taranmış gönlünde sevda
her suskusu yürek burkar
ey ağlak konuşmalara burun büken koca ahmak virane şehir
yüreğin burkulmazmı hiç
ilişmezmi duygu yüküne bir tek sitem