Bu Son'muş Gibi
Bu gece ....
Güneşin çatılardan düşüşü gibi
Mehtabın sokağı öpüşü gibi
Gecenin esrarlı hayallerini
Ve sanki , bunlar son'muş gibi
Durmadan yazıyordum .
Balıkçıların ağlarına takılıyordu anılar
Vira diyordu karanlığın fısıltısı
Kayarken vurgun yiyordu yıldızlar
Düşlerinde , üçüncü perde açılıyordu esmelerin
Yakamoz yağıyordu serseri kaldırımlarına denizin
Ben'se bu hengâmede
Sonsuzluğu içer gibi ...
Ufuklardan iner gibi ...
Mey'lerde sızar gibi ...
Üstelik , sanki bu son'muş gibi yazıyordum .
Bir tek kıvılcım kalıyordu geriye , güneşin raksından
Sancılı tutkulara kapanıyordu pencereler bir bir
Adımlarım geri geri gidiyordu
Hızla uzaklaşan çocukluğuma .
Küskün bir sardunya'yı kaldırıyordum uykudan
Yalın ayak koşuyordum
Menekşe kokularının arasından
Ve ansızın içimden ...
İstifa eden bulutlar geçiyordu yağmur'dan
Dokunmamı bekliyordu kuytudaki rüzgâr
Ve ben o sırada
Kalemimle ağlar gibi ...
Telâşlardan kaçar gibi ...
Zamanın giysilerini soyar gibi ...
Sanki bu da son'muş gibi ....
Yazıyor .... yazıyordum .
Toprak yağmur kokuyordu
Acılar katmerleniyordu
Dünya ağlıyordu
Ama bu kez ...
Karanlık sisleri siliyordum , titreyen yüreklerden
Sanki , bu son'muş ....
Son'muş gibi !
nilgün ablacım tebrik ederim çok güzel mısralardı ama girişin tadı bambaşkaydı:
Bu gece .... Güneşin çatılardan düşüşü gibi Mehtabın sokağı öpüşü gibi Gecenin esrarlı hayallerini Ve sanki , bunlar son'muş gibi Durmadan yazıyordum . 👍👍👍
Ilkin ve sonun ne zaman gelecegini bilmedigimizdendir belki telasemiz . 'Hos geldin 'ne hostur oysa , vedaya dönüktür yüzümüz ... Son'un tesrif vaktini de bilemeyiz üstelik ! Belki de haklisiniz , son gibi yazmali , son gibi yasamaliyiz ... Yüreginize kuvvet ki ; sonlari altinda yikilmadan tasiyasiniz
uzun zaman önceydi....
ve şimdi bir kac satır arasında hatırladıklarım...
ruhuna dokunuyordu tıtrek ellerım yaşanmışlıkların gölgesı uzerındeydı hissediyordum.. ensemdeydi nefesın ve biliyordum...bu kapanan son perdeydi ikimiz için..
bu sessiz...tepkisiz, bu ağır...suskun, bu sağır, kelımeler benden sanadır annecim..
kutluyorum....
sevgımle..
Serenati NİL-GÜN dü meltemin esintisinden, bir nakkaştı işlenen
Toprak yağmur kokuyordu Acılar katmerleniyordu Dünya ağlıyordu Ama bu kez ... Karanlık sisleri siliyordum , titreyen yüreklerden Sanki , bu son'muş .... Son'muş gibi
tebriklerimle