Burası Vatanımız / Rahmet Toprağımız

Ay yüzümden düşerken
Yıldızlar parçalanıyordu gölgelerin ıssızlığına
Vadiye sıkışmış ölü sevdalar kalkarken şaha
Toprağı yaran sabandan tok bir ses yığılıyordu şafağa

Gün dönüyordu...

Merhametsizliğin sevgisiz ateşi iblisin meşalesine kanarken
Tanrı aşkı ile dağlanıyordu elleri...
Ak düşmüş bilge bakışlar yalın kılıçlar sırtında tanışıyordu
Derin ifadelerin çırpınışına
Demir sesler alkış tutuyor şakırdadıkça
Bir tarihin savunucuları yürek keskinliğinde savuluyordu toprağa

Tarih ki bilinen en güçlü sesleriyle
Bozkırlarında yalın bir savaş
Top yoktu
Tüfek yoktu
İmanla coşarken kanı
Yürek vardı sevdasına sunulacak

Göklerde Türklüğün namı, şanı, bayrağı
Olmamıştı henüz adı barbar kendileriyken
Türkün Türk gibiydi şahlanışı
Kendilerini görmezden gelirken
İnkalı
Aztekli
Kızılderili
Keltleri
Adına savaş dediler
Kültleri doğmamış dünleri katlederken

Kürtlüğü bahane edip kullandılar erken
Çerkezler, Abhazlar, Lazlar kardeş gibi yaşarken
Yaptılar ermeni kardeşliğini düşman ne âlemi varken
Yunanlılar dize gelmişken
Fransızlar saman altına girdi derken
İngilizler susmuş gibi sessizken
Amerika ikiye bölünmüş savunurken
İçimizden çıktı birkaç sersem

Dünde tarih bu günde tarih
Türklüğümüz akar damarlarımızda atalarımızın genini varken
Bir soğuk mermi kadardır canımız
Vatan sevdasına gözümüzü kırpmadan harcarız

Eskiden atalarımız merhametliydi insafı ezilirken
Torunları namerdi sevmez merhameti bilmez
Düşmesine fırsat vermeden öldürür geri çekilmez
Yalandan beyaz bayrak açana olur kefen