Burkalı Yokluğunu Sarındım
Üstüme burkalı yokluğun kapaklanmış
gözlerimse ışıltısız fenerler
tek ana karalı tarafımın
temsil hakkı onlarda.
Tenimden silinmiş kokunu
yatağımın belgeleri saklamakta.
Kapılar kapanırken, umutlar
bir dalla daha kopar yüz takvimimden.
kan çizikleri kara suların
cilt astarından akmakta.
Yalnızlık kumsalında denizle vurulmuşum,
her noktam dönüşüne çıpa salmış nöbette.
Dönmeyeceğini bilse umudum
önce o çullanacak sevda başlı çiçeğine.
Dönmede bitsin beynimde çalan son kırbeşliğin
kara plaklara kazınmış umutsuzluğumda.
07ocak10
Mehmet seni son zamanlarda çok hüzünlü görüyorum nedense tabi buda şiirlerine yansıyo ama güzel yansımış açıkcası tebrik ederim ben...ZEMO👍
hüzün kokulu şiir. duyguları çok güzel yansıtmışsın hocam geceye ayrı bir hava katmış kırkbeşlikten dinledim şiirini.
bakalım şairem bakarım da çıkar bir yol olsa yazmazdım.
yolum çıkmazda platonik bu zulüm serkeşliğe ya devamlı kalacak
ya da...
diğer yasına daha ulaşamadım.
bakalım zamana
gecenin dem vurdu saatlerde
hüzne gark ettin yürekleri şair dost.
saygılar usta şair emeğin değer görsün.👍
offfffffffff şairimmmm bu neydi böyle.... her umutsuzluğun sonunda bir kapı var ve şair bakınca görüyor insan...
sevgimle👍👍👍👍