Buruk B/akışlar

Nicedir değmiyor elime kalem..






Gözlerim siyahın karanlığında söndüler
düşüncelerimin arasından sızan harfler
teker teker yüreğime düştüler
şimdi ise kaleme.



Kaç harf seni bana anlatır
kaç harf beni sana anlatır bilmem
bildiğim tek şey yetmemek (yetememek).



İz kaldı şarap bardağında ki ruj lekesi gibi
kokusu yıllanmış bir sevgi
rengi kırmızı
sancısı çatlatıyor bardağı
kesik kesik yüreğim
efkar dolu.



Yıllardır dizleri üzerine çöken çocuk
bugün ayağa kalktı.
Dik durmam gerektiğini anlattı.
Küfredeceğim milyonlarca insan olduğunu,
susmanın çaresizliğini,
kaçırdığım trenlerin içinde yaşanan acıları ,
her şerde bir hayır olduğunu,
umudun güneşle doğduğunu anlattı.
Bilmiyor ki çocuk
bugünlerde daha az gücüm olduğunu
sarıl diyor hayata
ölümün yarında olduğunu unut diyor!


Oysaki omuzlarım düşük.
Bugünlerde hayat biraz fazla yordu bedenimi
ağırlaşan yorgunluğum hasta yatağında
durur da yaşar gibiyim
masalsız uyuyorum.




Buruk bir sevinç öldü içimde
belki yokluğun
belki de varlığın
bilemiyorum.


Anlam yükleyemiyorum yaşadıklarıma
dokunamadığım,
göremediğim,
bilmediğim bir acı taşıyorum kalbimde
bahar nezlesi gibi
çok yaşa diyenim çok
hep beraberim yok!




Bu yaşadıklarımın tek adresi sen misin
vurgunlarda direnen
beynimin tetikçisi sen misin
hangi kör kurşunun değdi
hangi kovanla çaldın ıslığı ki
ben böyle sağırım
sadece seni duyuyorum.
Körüm ki
namlu musun içinde ki kurşun musun bilmiyorum.





Bu defa içim kırılıyor
uzun yazıyorum aşkkkk/ın adını
gitmeliyim belkide
ya da
uğurlamalıyım.



Bu kadar yaşananlara anlam yükleyemiyorsan..



O halde



Katıla katıla defol diyorum.
Defol !
Kendi yangınında yan...