Büyüdüm Artık (öğrendim)
Belki çaresiz bir çocuktum bir zamanlar.
Gökkuşağı kadar renkliydi semaya çizdiğim resimlerim.
Ama artık büyüdüm,
Şimdi nasır tutu bir zamanlar fırça tutan o minicik ellerim.
Şimdi ne misketlerim var avuçlarımda
Ne de toz pembe hayallerim.
Öğrendim hayatım çetrefil yanlarını,
Çözdüm ne varsa bütün gizli yollarını.
Şimdi ne çaresizim ne de savunmasız
Öğrendim artık avazım çıktığı kadar haykırmayı.
Yere her düştüğümde bir avuç toprak ile kalkmayı
Hayatın bir ucundan tutunup,nefes alıyorsam bende varım.
Yaşıyorum,yaşamalıyım diye nara atmayı.
Büyüdüm artık ben
Korkmuyorum karanlıklardan.
Hadi söndür yaktığın tüm mumları.
Beni düşünme nasıl bulurum yolumu diye.
Varsın kararsın adım attığım yollar.
Varsın su gibi aksın gitsin zaman.
Varsın ömrümden çalsın takvimden düşen yapraklar
Varsın çoğalsın saçımda ki aklar.
Pişman değilim seni sevdiğime.
Bana bir ömür yeter senden kalan senli anılar.
Öğrendim artık avazım çıktığı kadar haykırmayı.
Yere her düştüğümde bir avuş toprak ile kalkmayı
Hayatın bir ucundan tutunup nefes alıyorsam bende varım.
Yaşıyorum,yaşamalıyım diye nara atmayı öğrendim.
Yorum; Mustafa Alandağ.
Büyüdük, bedelini ödeyerek tecrübeler kazanarak hep büyüdük ama neye yarar bundan sonra. Hani derler ya 70 inde çıkan piyangonun.. Keşke kaset gibi hayatı zaman zaman geriye sarıp son halimizle tekrar tekrar yaşayabilsek. Kutlarım arkadaşım. Herzamanki gibi fevkelade şiiriniz için emeğinize,yüreğinize sağlık.Selamlar...
neler öğreniyoruz zaman içinde be şairem... hayatın içinden cımbızladığın dizelere selam olsun safiyem...
kutlarım, sesinize ,nefesinizei yüreğinize sağlık
Öğrendim artık avazım çıktığı kadar haykırmayı. Yere her düştüğümde bir avuş toprak ile kalkmayı Hayatın bir ucundan tutunup nefes alıyorsam bende varım. Yaşıyorum,yaşamalıyım diye nara atmayı öğrendim.
kardeşime teşekür borçluyum güzel bir eser okutu bana
Ah bir çocuk olsaydım parklarda oynasaydım Dertten kederden uzak arkadaşlar bulsaydım
Büyüdüm de ne oldu ömrüm kederle doldu Çocukluk günlerimi çocukluk günlerimi Gönlüm hep arar oldu
Seller gibi coşardım kanatlanır uçardım Bu duygular içinde ah bir çocuk olsaydım
Umutlarım yel oldu gözyaşlarım sel oldu Yaşamak azab oldu ah bir çocuk olsaydım
Nerde o saf dostluklar nereye kayboldular O çocukluk günlerim o çocukluk günlerim Mazide mi kaldılar
Seller gibi coşardım kanatlanır uçardım Bu duygular içinde ah bir çocuk olsaydım
Büyüdükce akillandigimizi zannederiz, halbuki büyüdükce cok daha tevavisi mümkün olmayan yanlislar hatalar yapiyoruz, oysa cocukken öylemiydik dövüsür kavga eder ama hemen barisirdik....... Ama büyümemek de elimizde degil, büyümemiz gerekiyor ki bizden sonrakilerde cocukluklarini yasasinlar degil mi Arkadasim... cok güzel olmus seni kutlar ve tebrik ederim, seslendirmede mükemmel topragim........👍
Düşe kalka öğrenmek.Elbette acılar çekilerek öğreniliyor Sonunda öğrenilmişse acıların önemi olmamalı.Asla da çekilen acılardan pişmanlık duyulmamalı.Aksi halde öğrendikleriniz kolayca elinizden kaçıverir.Yüreğinize sağlık.Sevgiler.😙😙😙😙😙