Büyümüşüm Ben

kapıda geçit vermedim
yılların gerisinde kalan adama
hele ruhuma hiç yaklaştırmadım
yaklaştıramadım

ne gözüm arar olmuş ne de
telefonlarım ismini sayıklar
geçmişteki huzurum
şimdinin oyunbozanı
ben böyle yapmazdım
böyle acıtmazdım hiç
ne kendi yaralarımı
ne de onunkileri
sarıverirdim yüreğini sevdiğimin
dokunurdum kara kaşına gözüne
gözyaşlarını içime akıtırdım
susardık
sessizce konuşurduk
yediveren güllerinin tazeliğinde

hatıralar zinciri tavsamaya
başladığında
anladım ki
ne ben eski benim
ne de umutlarım
bağladım umutlarımı

yine anladım ki
büyümüşüm ben
yalnız
o küçük kız saflığındaki
hüzünlerim gerçek olan
bir de coşkularım
daima ölene dek
yaşayacak olan