Büyüsem De!

?Tanrı öperde gözlerimden ya ölürsem?

Yaralı martılardan daha çaresizim.

Gökyüzünde gözlerin,

Ne yana dönsem; sanki gideceksin...

Yokluğun zulüm; Zülmün yüzünde sinsice yanan cehennem olsa da. . .?



GEL !..

Buz kesmiş yalnızlığıma düşüversin tenin ;

Çöl ortasında çocuk serinliğiyle koruduğum tenimi çöz.

Ne yana dönsem ; zulmün rehberim...

Aslında hiç var olmamış o masalın kandilinin ,

Cılız sıcağında soluk alamayan katılığıma gerek ;

Cehennemi öğret masallarda yaşayan bedenime. . .

Ne kadar cehennemse aldığım güneşin!



BAK!..

Çocukluğumun kopan her parçası ayaklarıma sürülmekte ;

Gülümseyişlerden arınamam büyüsem de

Ne kadar yetişkinse yarattığın bedenim!

Ne yana dönsem ; dört mevsim. . .

Güneşinin soyduğu çırıl çıplak gerçekliğim,

Gözlerinin sağanağında vaftiz ediliyor ;

Arınıp yeniden büyüyor bir bahar,

Gökyüzüne uzanıyor!



GÖR!

Tanrıyı öpüyorum gözlerinden. . .

Ölmüyorum!

Tüm gerçeklerden üstün ümidim. . .

Siluetini koparıp gökyüzünden içime alıyorum;

Ne yana dönsem ; sen olacaksın!