Buzdağı Değilmiş Gibi Yaptı
Adam sevmiyormuş gibi yaptı...
Sevilmeyi istemiyormuş gibi..
Kadın o kadar çok istiyordu ki sevilmeyi....
Sevilmemekten korktuğundan,
O da sevmiyormuş gibi yapıyordu.
Bulaşıcıydı ya hani ?mış gibi yapmak,yaşamak....
Adamın O'nu umursamıyormuş gibi yapmasına göz yumuyordu.
Ama bir yandan da biliyordu.
Umursandığını ....
Şaşırıp kalmıştı yalnızlığıyla...
Ötekinin yalnızlığına bakıp daha da şaşırmıştı.
O'nun o kalabalık görüntüsünün altında kalmış,
Her an eriye-yazacak buzdağının, buzdan kalenin, denizin akındaki ihtişamına!
Hayretle bakmıştı.
Canı yanmıştı.
O'nun canı gibi...
Mavi akmazdı gözyaşları,
Ne de bu kadar tuzlu olurdu.
Ama genzinde hissettiği nasıl bir tutkuydu?
Bir adaydı adam....
Buzdan bir ada.
Bir buzdağı...
Kimsenin zirveye çıkmasına izin vermeyecek bir ak maviydi, geçitsiz sularda,kulaçsız kalmış batan gemi yolcularıyla ya da aç martılarla arkadaşlık eden,
Ya da kendi kendine şarkılar söyleyen tek gözlü korsanların son uğrak yeri...
Ateşten yanıyordu.
Soğuğun sıcağında eriyordu.
Heyhat!
Güneşi görmezden geliyordu.
Kendine alışık balıklara masallar anlatıyordu...
Balıklar mutlu....
Deniz anaları zehirsiz...
Köpek balıkları aç
Ve toprağı yoktu yazık ki,
Kıraç!!!
Mış gibi yapamazdı kadın artık!
Sevmiyormuş gibi yapamazdı...
Bu hayattı, oyun değil!
Çığlığını içine bastırıp, sessizliğini susturamazdı.
Mışlar dünyasında-mışmış gibi yapıp,
Oyun içinde oyun oynayamazdı...
Ya soyunacaktı mışlığını kendinden
Ve geniş zamanlara oynayacaktı.
Ya da kesecekti kukla iplerini ;kendini kendinde oynatan hayattan kendini kurtarmak adına...
Bir adım atacaktı!
Dili geçmiş denizlerde boğulacaktı.
Belki başka bir buzdağı bulurdu,
Dibinde rengahenk bin bir renkli balıklar yüzen,
Umuttu işte fakirin ekmeği...
Ne ekmek mış gibiydi,
Ne de fakir fakir değilmiş gibi yapabilirdi.
Bu şiir bu öyküyü bir aşk mış gibi anlattı mışmışların dünyasında...
Ama ne yazan biliyordu,ne de yaşayan mış mı,mışmış mı olduğunu bu rüyanın.
Ve
masal bitti!...
14 mayıs 2010.....sinop.....22:35
Ah zavallı ben En küçük sevgileri bile bilmeyen Kaç küçük dağın sahibi Kaç kör kütük ahkam kesen ben.
Sevmek ve sevilmek üzerine yazdım Dedim ya sevgiler İşte etiket etiket belirlenmişler. Yazıyor, Bu şu kadar Şundan azar azar al Sakın şaşırma perhizi. Sonra ağla ____ağla Ağlayabiliyorsan hala; İnsan yanın bunca oyundan sonra Ne kadar kaldıysa mışların ve sen Erimiş geride, Bir küçük su birikintisindesiniz Artakalan, Bir kaç damla mışlı hayat kırıntısı.
Diyorum ya bende Yapmış gibilerdeyim. Koskoca bir romatik tablo bu. Ama biliyorum ki yapılmış Gerçekten var böyle bir hayat Değilse yaşamın ne anlamı Ne aşkı kalıyor.
Küçülür küçülür gözümüzde büyüttükleri Her gün yeniden servis edilen Her an yapılan yemek artık Yaşam olması gerekenin geciktirilmesi Mazoşist bir haz olmuş Mışlar koymuşlar ki araya San ki sadece o var Yok artık başka anlamı hayattın. Gerçeği görmek bitmek demek Gerçek olduğu kadar yalan yok olacak O yüzden bir gölge oyunu bu Mışlı sevgi oyunları Hep oynanmış, oynanacak.
Bir varmış...Sadece bu kadarını görebiliyoruz;yokmuymuş,bundan pek haberimiz yok.
Her şiirin bir hikayesi vardır derler,bir de hikaye gibi şiirler...
Çok severek okudum efendim.Yürekten kutladım.Selam,saygı...
Her zamanki tadindaydi.Tebriklerimle
Herkes anlarMIŞ gibi yaptı okuyunca. İşaret levhalarını görürMÜŞ gibi yaptı. Oysa şair açıkMIŞ gibi yazsa da MIŞMIŞtı.
Ben de böyle sanMIŞtım.🙂
Sevgim daim...
aslında bu mışları kimbilir kaç kez yaşamışızdır kendi içimizde
güzel bir şiirdi yine
tebrikler Gülgünüm,
ilham perilerin bol olsun 👍