Câm- I Leb, Dudak Kadehi
Sustun(m)
Mozalinlerim açmadan,
Lal kesildi dillerim.
Ne savunmaya gücüm,
Ne sevmeye cesaretim yok artık.
Firkât rüzgarları eserken usumda.
Ab-ı hayat diye sunduğun,
Zehir-i aşkını
Câm- i leb den son yudumlayışımdır bu gece...
Bang,ı rihletler sarmışken dört bir yanı,
Ne sen gülzâr ola bilirsin,
Nede ben hazâr,
Açmaz bizim gönül bahçemizde
Üzerine çiğ düşmüş ronay,lar
Züveydalarda son haykırışımdır bu gece..
Sustun(m)
Anladım ki sana değil, aşka aşığım ben.
Topladım aşka dair ne varsa,
Köşesi yırtık gönül heybeme.
Dilim de dua,
Gönlümde sen
Gidiyorum bu gece leyli eylediğin kendi yüreğimden.
Ronay= tan vaktindeki gonca
Mozalin=gün dumunda açan gül
Firkât= ayrılık
Câm- i leb= Dudak kadehi
Gülzâr=Gül bahçesi
Hezâr=Bülbül
Bang-i rihlet:=ölüm sesi
Züveyda =zifir,karanlık
Ronay= tan vaktindeki gonca Mozalin=gün dumunda açan gül Firkât= ayrılık Câm- i leb= Dudak kadehi Gülzâr=Gül bahçesi Hezâr=Bülbül Bang-i rihlet:=ölüm sesi Züveyda =zifir,karanlık
👍 tebrik ederim şairem
👍 yüreğine sağlık
güzel deminde dizeler okudum kaleminden ablam yüregine saglik
Kutlarim sevgiler
eski kelimelerin kullanıldığı fakat okurken anlamada güçlük çekmeyeceğimiz bir dil kullanarak yazılmış bu güzel eser. Tebrikler
Çok güzel..Yürekten kutladım.Selam,saygı...
dost kalem. tam felsefelik bir şiir olmuş kutlarım selamlar.