Cehennem Çıngısı

-En çok yazmak istediğimde düğümleniyordu ellerim yüreğim

Cümle cümle ilerliyordum düşüncemin bağrında-

Öfkemi kızgın bir tahta yapıp

çıplak ayaklarımla çiğnediğimde

Çöle yoldaş olmuştum

Kuş kanatları düşünceme battığında

Kalkıp

Yıldızları boyadım uzun gecelerde

Yüreğimdeki cehennemden

her çıngı alışımda

Sitemini duydum bulutların

Yağmak için

erkendi

Ağaç dalına tüneyen Kırlangıç

Bir tutam uyku serpti yüzüme

Rüyalarda dolandım bir müddet

Kuşlarla uçtum 

adını unuttuğum diyarlara

Annemdi

son durağım

Çok yalnızım

dedim

Derin sular içindeydim

İlk defa yüzen

Kırk kere yüzerdi

Silip insanlığın kirini

Kalplere düşmeyi bilirdi

Cemreleri fısıldadı annemin sözleri

Yanmaya alışmıştım bir kere

Ne karlı mevsimler

Ne de rahim dolusu su

Söndürmeyecekti yazgımı

biliyordum

Ellerimle yazdığım her şey için

Gurbetlik çekiyordum

Sıla sensin

Dedi Kırlangıç

Dönüp baktım

Çöl de ağlıyordu