Cehennemin Ve Cennetin Anaforu

Anısına saygıyla



Ne çok benzermişim ağaçlara

kurur dizelerim
dalım kurur
sesleri sökülen sözcükler gibi
ölür şiirim dudaklardan uzak

sövün soyun sıkın sökün kapitalin gözündeki cinin üfürüğündeki bilinmezlikle
içimde yanık bir sarı gelin ağıdı
bulutlanırım gezi bağları türküsünde Erciyes üstü
göz yağmurlarım güz yağmurlarından - sen de ıslandın mı
teselli için olsun sarılma


dalımda alazımın çıngısı
üstüm altım avazlı bir halk sesinin mevsimi
uç verdi bir dize ateş


köknarım
la-dinim
tubam
obezim abaz'ım öpemem seni ayandan
beni bende etme aklımda şiir var
dudak yapraklarını uzatma inatla
içimin dikliğine dallarımda tezat var
sarı çiçeklere bürülü dişi bahar
önce sarıya sonra kırmızıya bürün
her daim platonik ateş kal aklımda

cehennemin ve cennetin anaforunda yaratıldı aşk


kadehin içimdeki kimyasında dönerken gök
dönmez statükocu akıl
saçlarımın ak sayfasına yazılır satır satır
teninin cennetinde esrik bakır kızılına çalgın gözlerime
dalıp zulmün edebi kalemi
püskürttü tarihe biber gazı ve tazyikli su destanını

çapul/ destan /kırmızı giysi /kadın
öpüşmek gülüşmek konuşmak
yani ağaç olmak men edildi artık
şiirler mecazlardan yosun tutacak

ne çok benzermiş şairliğim ağaçlara
kurur dizelerim dal budak
her şiir ölür dudaklardan uzak