Çelişik Bir Sevdanın Anatomisi

Hani dilin sus pus olurdu da
Gözlerin sebepsiz ağlardı ya!
İşte ben o çaresizliğini sevdim.
İçten içe beni kemiren yalnızlığını.
Hasretini, sen başkalarıyleyken.
İhaneti, sebepsiz terkedişini
Ve gidişini sevdim zamansız gidişini.

Hani yüreğin bir kuş gibi çırpınırdı da,
Canın o an yanardı ya!
İşte ben o boğazına düğümlenen ağıtlarını sevdim.
Bir türlü yutkunamadığın...
Hüzünlenirken gözlerin,
Ele verirken seni sözlerin,
Utancından kızarmanı sevdim...

Hani yalanların rüzgarlarda uçuşurdu da,
Biri gelir içerime konardı ya!
İşte ben o acımasız halini sevdim.
Neler çektiğimi bilmeden,
Rahatça yatağınla sevişmeni...
Pencerenden yastığına ay ışığı vuruken,
O baharlar misali ışıyan gözlerini sevdim...

Hani ellerimi tutarken sıkardın da,
Bedenim korkudan titrerdi ya!
İşte ben o gölgen altında ezilmeyi sevdim.
Sen her defasında vururken hançerini sineme,
Acıtmandan iğrenmedim,
Akıttığın kanın kokusunu sevdim.
Güllerimi dikenli dikensiz eline almanı,
İncitse de hayalini dalları,
Onu öylece kabullenmeni sevdim.

Hani toz pembe rüyalarınla avuturdun da,
Sonra gecelerime kabus olurdun ya!
İşte ben o tutarsız halini sevdim.
Çelişki dolu hislerini,
Hayallerimi alt üst etmeni...
Ne acılar görmüştü yüreğim,
Ne sensiz geceler geçirmiştim...
O halinle bile yokluğuma inat,
Beni bir çırpıda silemeyişini sevdim.

Hani nelerden vazgeçip gelmiştim yanına da,
Çek git diyememiştin ya!
İşte ben o ürken sözlerine aman vermeyen,
Hayal hükmündeki gözlerini sevdim.