Cemalin

cemalinin hafızı oldu gözümün korneaları
adının harfleriyle boyanmış
memleketin duvarları
omuzlarımdan sarkıyor aşkın
kulaklarıma saklandı sesinin yankıları





ekmek aldığın bakkal
bindiğin otobüs şoförü
karşı komşu dost ve eş
ıslak ren
pencerene konan paçalı güvercin
bir ikindi vakti
yüzüne vuran güneş
ikinci sınıf ruhaniler bile
kıskandılar gölgeni





kızıl sevişmeli geceler
ahlaksız ve günahkar kokuyor ay
yokluğunda
rüzgar gri esiyor sensiz şehirde
böylesi sevmeyi senden öğrenip
seni seviyorum yazdım
tramvayın buğulu camına





annenin çocuğuna gösterdiği
şevkat gibi
öylesine sevdim yüzünü
tabutlara doldurduk
aşkın nişangah sözünü
takvim yaprakları uçuşuyor sokaklarda
saatime göz yaşı bulaşmış
vakit zonkluyor sensiz
yoldan ayıramıyorum gözümü





nova yıldızı doldurdum
pencerenden yastığına
üşürken ısıttığım ellerinle sev beni




al da gel seni



...