Cemre

Kızıl gelincikler açmış kırlarda
Şenlik var tüm dallar karnavalda
Ruhuma çöreklenen efkâr kaybolmuş
Ortalık yeşile durmuş baharda

Çocuk sesleri yine şen şakrak
Güneşin ışığı daha bir parlak
İçimde fırtına sönmüş kaybolmuş
Eskisinden güzel kokarken toprak

Kederim yok olmuş esen meltemle
Çiçek kokuları tüm bahçelerde
Gönlüm zincirlerinden kurtulmuş
Yırtılmış zihnimi örten o perde

Ölü toprağından uyanmış ruhum
Yeniden filizlenmiş can tomurcuğum
Huzur arka bahçeme otağ kurmuş
Yüreğime cemre düşmüş baharda.



İstanbul -1990