Cemre

Çocukluğumuzda cemreleri arar dururduk bahara yakın,
Acaba nereye,nasıl düşer bu cemreler?
Nasıl bişeydir acep?
Yenilir mi,içilir mi ki?
Elle tutulur,
Gözle görülür mü?
Her ilk bahar ayrı bir merak,
Apayrı bir heyecandı bizim için...
Nitekim bulduk ama acı oldu...
1. Cemre havaya,
2. Cemre suya,
3. Cemre toprağa,
4. Cemre ise yüreğe düşermiş meğer...
Düştüğü yeri yakar,yıkarmış...
Öğrendik hüzün ile..
Sevdalandık,toz pembe gördük hayatı önce,
Sonra acı ile uyandırıldık rüyalarımızdan...
Ama yinede iyi yüreklerde,
Güzel ve masum sevdalar da büyür...
Masmavi umutlarla,
Beklemek gerek gelecek ilkbaharı..

Deniz Demir Şahin/2008