Cennet Nöbeti

bir hiçlik masalı uyduracağız, beklemenin acı verdiği ana yüreklerinde
yorgunluğunu güzden alan gazellere ve sararmış yüzlerine yazacağız
şiir olmayacak bu avuçlarımızdan dükülen
sonra dizelerde solan,
sonra ağlayan
veda olmayacak bu yazdıklarımız, inan
inan başka bir şey ayrılıktan.


arsız bir kurşun, darmadağınık vicdanıyla gözlerinin baharında soluyunca
annene yolladığın selam yarım kalınca,
olmayan yarınlara ertelenince gül kokulu hayallerin


Gece çökecek.


dizelerimize kelepçelenmiş zindanlara vuracak gölgen
bir zift gibi yansıyacak yüzümüze.
bakmayı unuttuğumuz her yerde yıldızlar kayacak.
unutacağız yeni bir ''yarın'' dilemeyi.
ellerimiz suçlu kalacak, ellerimiz kirli.


Ölüm olacak.


ayrılığın şeytanlarını taşlayacak babalar.
sınırları aşacak ve asacak gençliğini yollar.
güneşine hasret bir gökyüzü gibi,
özleyeceğiz seni ve sen kokan ölümsüzleri.
yüzümüzde hüznün verdiği sabır yaşları,
son nöbette yazılı olacak adın, adın cennet nöbeti.


Herkes susacak.


suskunluğun mezarını kazacağız biz yine.
hangi kelimelere sığdırmaya çalışsak, sığ kalacak yokluğun.
ve yine çığlıklar kopacak içimizin kışlarında.
bir dün, bir bugün, bir yarın daha alındıkça elinden
gençliğinden,
nefesinden
hayat gayemizde gülüşlerimiz eksik kalacak.


kirpiklerimizde senden kalan kan, gittin ya ''yarın'' olmayacak.


bir babanın feryadında vatan sağ kalmayacak...






EYLÜL/2012 (tüm şehitlerimize ithafen)