Cephesiz Çarpışma

/çoğul duvarlar arasında
sevgi yoksulu yaşamak
kalbe zarar/en çekilmez yalnızlıkmış
lakin doğrulurmuş insan her yıkımdan
çarpmayagörsün hayat insana
yola devamın mecburiyet sillesini/


-I-

söz yorgunuyum başımda bir kalabalık
ve bu toplanmaz dağınıklığın
birkaç ağrı kesiciye yatırıp kendimi
bu geçici hali bitireceğim
fakat gidenler bir daha gelmeyecek
an ağır bedelim yine sen

ölüme dek yazılacak dizelerle konuşsak
buz kırıklarına yatırdığın d/üşüntü bitmeyecek

s/ana tükendi kelimeler
sararan bozkıra
haziran'ın ağlak kifayetsizliğinde
düşer ferim dünlerimin miras sayasına
dilimde uçuşan tüy ağırlığı şiirler
yıllarımın en ağır gençliğini yakar

gelip geçecek duyarsız gölgen
hayata mal ettiğin talanlara
biliyorum ki kendimden ne versem
hayallerine yetmeyecek


-II-

kendimle tutuştuğum kavga
düş katlinde zaman kıyımı gibi acımasız
ucu yanık yüreklerimiz
ve belimizdeki büküm
ifadesiz bakışlarımızda
hiçbir eşgale uymayan
yalıtılmışlığın betimi geçmeyecek

aşka uzanan gevrek servi dalları olacağız
haşin bir poyrazla kırık
erken bir eylülün mecburi istikametinde
yeşil solgunları olacağız ölen kentlerimizin
şakağımızı sıvayan geçmiş zamana yakalanıp
geleceği kuyruğundayken kaybedeceğiz
bu intihar biz'e ait her şeyin ölümü
demir yumruk hınçlarımızın ardında
ağlayan yufka yüreklerimiz
neyi değiştirebilir ki


-III-

cephesiz bir çarpışmanın sahte zaferini
yalnız kalkan kadehlerle kutlayacağız
ve benim kadehim sana kalkacak
bana kalan hüsranlarımla
yaşayacak kadar çok güzellik
bırakmışsın ardında sevgili

...

eyvallah



20haziran11