Çevreşam

Sanmaki senin yokluğunda,
Köpekler gibi ulurum.
Seni hiç görmedim,
Sevmedim sayar,
Bir kalemde silerim seninle
Geçirdiğimiz o güzel günleri,
Birlikte çizdiğimiz sonu gelmez düşleri.


Ne sevdigin hüzzam şarkıları gelir hatrıma,
Ne de çocuklaşıp coştuğumuz o lunapark.
Unuturum inan şüphen olmasın,
Dönme dolapta dudaklarıma damıttığın o masum buseni,
Titreyen bedenimi çekip,
Sinene sarışını,
Bir kez olsun getirmem hatrıma.
Hayatın kendisi zaten ibresiz bir dönme dolap degil mi?


Unututrum inan!!
Bir bayram sabahı masumca kapıma gelip,
Çocuklar gibi şen şakrak Allahın emri deyişini.
Aklımın ucuna bile getirmem seccademe,
Yüz sürüp yeminler edişini.


Unuturum varlığımla huzur bulup,
Dünyadan kopuşunu.
Toplar çöpe koyarım koynundan çıkarıp verdiğin,
Atmaya kıyamadığım kuruttuğum kırmızı gülü..
Bak unuttum bile yüzünün şeklini.
Gözlerinin rengini.
Teninin miski amber kokusunu unuttum inanki.


Her şeyin üstüne bir çizik çektim,
Bir kalemde unuttumda senli geçen tüm mazimi.
Bir unutamadım ÇEVREŞAMIM,
Kara gözlü hatunum deyişini.


Sahi ben hangi coğrafyası bozuk iklimlerde,
Rotası belli olmayan bir aşkla sevniştim ki seni?




çevreşam ( kara gözlüm)