Çiçek Mi Açacaksın

Sen bu satırları okurken
Ben seni hatırlamayacağım
Ucunu yakıp bu şiirin
Tütsüsünde son dirhemini sevda kırıklarımın
Boşluğa salacağım .
Aldığın her nefeste
Verdiğin kederden
Biraz da sen soluyacaksın
Yumru gibi oturacağım genzine
Nefessiz kalacaksın .

İntizar günahtı inancımda
Cehennemliğim o halde Tanrı katında
Olsun varsın
Canın yansın
Bir kez
Yalnızca bir kez ağlayasın
Sen nadim ol
Ha kırk katır , ha kırk satır
Ben cezama razıyım
Benim içim cız edecek
Sen kavrulacaksın .

Benim okuduğum kitap başkaydı
Senin alfaben yok
Bende aşk ibadet
Günde beş vakit
Sen iflah olmaz ateist
Oyun çocuğuydum ben
Lego parçalarından dünya kurmuş kendine
Sen zincirlerinden kopmuş bir hiperaktif
Ortak bir oyun bulamadık kendimize
Oyuncaklarımı kırdın
Cezasız mı kalacaksın .

El yarası değil
Dil yarası irin tutmuş ciğerimde ,
Hastalıklı manevi işkencelerin ağır darbeleri
Evlat acısı şiddetince oturmuş
Yüreğimin tam orta yerine .
Her sevda kekremsi bir tat şimdi dilimin ucunda
Ben sevemiyorsam artık
Yaka silktiysem senli zamanlarda aşktan
İki yakan bir araya gelmesin yalnızlıktan
Sen de sevme
Seveme
Ben çöl kurusuyken
Sen çiçek mi açacaksın ...