Çığlıklarımın Senfonisine Kulak Ver

İliklerime işlemiş bir aşk,
Katliam rüzgarları esiyor...


Şarkıların , bittiği her yerde sen başlıyorsun
Güneşe inat, göz bebeklerimden, yüreğime batan sen...

Çıkart at içinde ki ard niyet tozlarını
Üstünü başını yırt ayrılığın! kanat ! esen katliam rüzgarlarını...

Sevgi girişimlerine inat, barikat kur hüzünlere
Militan düşüncelere,düş ol, sevdasına sevda...

Peşmerge duygulara göğüs ger,
ger ki, gözlerinin başkentine, ''ona'' ulaşamasınlar...

Dikenli tellerle çevrili , umuttan yoksun dünyana tutun
Okumayı yeni öğrenmiş bir çocuk hevesiyle,
yaz onun ismini yüreğine...

İşte ben; yapamadım bütün bunları
Ömür terazisinde doğrularım ağır bastı
Sen hep hafif kaldın cümle aralarımda....


Gururun haraç kestiği yollara takılı kalmaktı bu
Önümde ki engellere takılıp düş/mekti düşlerine
Sevmekti benim yaptığım cesaretin hainliğinde...

Tecavüz etmekti el değmemiş yarınlara
Sevgi şarkılarını da katlettim, aşığıda maşuğuda...
Ben sevemiyorsam , sevmeyecekti kimse !
şiirlerimde gizli öznelerimi -nefretimi- besledim....


Ve sen ! Dudağımdan korkup kaçan iki kelimesin
Çığlıklarımın senfonisine kulak ver !
Bu yokuş dik
bu yokuş uçurum
Bu yokuş eşssiz
Bu yokuş ''sen''
Ölümün ardı.... Düş yakamdan... Gözleri yaş/lanmış bu kelimelerin,
Görmüyor musun ! Kirpiklerim bile selama durmuş
Duymuyor musun !
Bed/duam mısın? Tutmuyor musun?

Sigaramın alevlerine teslim ediyorum seni...
Dumanında boğuyorum her y/anlarını...
ve elvedaya düşürüyorum gelmişini geçmişini
Söver gibi ana avrat...
Sus ve yan !


01.03.2011/Salı