Çınar Yanıyor
canım,
?-efendim?
döşümde bir direk
belimde tel örgü
ardında gül
telin dikenleri
yüzümü kanatıyor
gülün dikenleri
elime batıyor
döşüm donuyor
yüzüm yanıyor
elim kanıyor
canım,
?-efendim?
annesine ihanet etmiş
bir çocuk
kirli suratlı pasaklı
kapıyı çalıyor
?-al beni içeri?
umacılar
kapıyı bekliyor
çocuk üşüyor
kirli tırnakları
çamura batıyor
toprak çürüyor
elim kanıyor
yüzüm yanıyor
döşüm donuyor
canım,
?-efendim?
çatıda kül yalazı
yıldız yalımı
bodrumda dinamo kolu
tuz tarlası
içimde zangoç darbesi
çan sireni
misketler patlıyor
çocuklar ölüyor
toprak ağlıyor
köpekler uluyor
genzime kan doluyor
yıldız damlıyor
kül yanıyor
et kokuyor
tuz çürüyor
canım,
?-efendim?
sıra sıra bebekler
kurşunlanan çiçekler
bulanık denizler
bilinmeyen şehirler
viran kent sokaklarında
sığınacak yer arayan
kadınlar
kat kat evler
bahçe makaslı berberler
caddelerde kabaran su
sokakta yüzen çınar
gövdesine sarılmış
korkak bir çocuk
bebekler düşüyor
çiçekler yarılıyor
kirli denizler
şehirleri yıkıyor
duvarlar çöküyor
kadınlar ölüyor
üç buçuk renkli saç
çınarı yakıyor
canım,
?-efendim?
nil'de oturan
yaşlı bir kadın
yosun duvarlı
timsah yuvaları
kıyısı yalım bir çöl
kuma gömülü
sümüklü timsah yumurtaları
yaşlı, örs oluyor
timsah, çekiç
yuva, üzengi
vuruyor nilin dalgası
yalım çöle
uzanırken
kıvrım kıvrım
yumurtanın zarında
nil gibi kururken damarlar
çatlıyor kabuğu
kudüm sesi oluyor uzak çölde
canım,
?-efendim?
siyah elbiseli
nazi bakışlı
karınca sürüleri
ana kraliçeye
et taşıyor
çocuk eti
kadın saçı
timsah derisi
nil çamuru
yuva doluyor
kraliçe kaçıyor
karıncalar boğuluyor
resimler yüzüyor
bitmişi
fırçada birikmişi
kimsenin zevk almadığı
su görüntüleri
kimsenin bakmadığı
denizler
su kırılıyor
resimler boğuluyor
karınca yuvaları
yumurta kabukları
nile karışıyor
canım,
?-efendim?
istanbul üzerinde uçuyorum
mum damlıyor kanatlarımdan
mumdan mahalle sokak
ev oluyor
kızıl bir karanfil açıyor
mumlar arasından
diğer tarafta iki gül
biri gonca
aralarından uçuyorum
direğe çarpıyor döşüm
kızıl karanfilin saçları
gülün dikenlerine takılıyor
gonca
tellere tutunuyor
karanfilin kızıl saçları
semaha karışıyor
gül uçuyor
karanfil coşuyor
tel yanıyor
gonca dönüyor
canım,
?-efendim?
önceden saptanmış
bir çukur
seçilmiş kürekçiler
toprak atıyor
genzimde
toprak kokusu
kürek dolusu
yağıyor üzerime
ümit planları
benim için
senin için
onun için
yapılmış ümitli planlar
"gözdemsin" diyor bir ses
"en gözdem
en güzidemsin"
bu çatışmada
iyiden güzelden
ve ana rahminden
vazgeçmeyen biri
var mı
iyi yanıyor
güzel sönüyor
ve rahimlerde
bebekler Kuruyor
canım,
?-efendim?
bu kaos içinde
yalana riyaya
adam almaya satmaya
seçilmişlerin ve
biçilmişlerin izniyle
en manzum küfürlere
bezenmişken
kim ?gözdemsin? der bana
?tüm zevkleri
yüreğine koydum
yangıyı yanılgıyı
acıyı?
?gideceğin yerlerden
yürek ateşinin
en üst deminden
haberim vardı?
?müthişi
basitte gör istedim?
saçma
dedim uydurma bunlar
?şu an sarmalandığın çarşafla
dün terini ben sildim
sobanı ben yaktım
suyun oldum
ekmeğin katığın
ama
yüreğini delen kurşun da
bendim?
saçma
dedim uydurma bunlar
canım,
?-efendim?
sustur şu sesi
canım yanıyor
canım yanıyor
?anlamadığın sürece
karanfilim yine
gül'üm
goncayım
yüzünü yırtan diken
etine saplanan mermiyim?
?neden böyle olduğunu
neden burada
ve her yerde olduğunu
anlamadığın sürece
aratacağım sana?
yalan
saçmalık bunlar
halüsinasyon rüya
düş aynamdan
bırak beni git
canım acıyor
canım yanıyor
?üç gün öncesinden
onyedi ağustos'u
yedi gün öncesinden
filipinler'i
göstermedim mi sana?
?oysa ana rahmindeyken de
fısıldamıştım kulağına
fırat'la nil arası
orta kulakla yüreğin
mesafesi kadar
üçle yediyi gör
ya topla ya çıkar?
sus artık
çarşafı yak
sobayı söndür
suyumu kes
ekmeğimi köpeklere ver
yaratılmışları ve yaratılacakları
al bahçene
onlarla oyna
ödülü de onlara ver
gözdeliği de
sende olan ne varsa
onların olsun
vereceksen eğer
beni al
kendinde
yok et kül et
ya da
bırak çukurumda beni
canım,
?-efendim?
tepeme dikili
soğuk bir direk
tel örgüyle çevrili
küçük bir bahçe
güller karanfiller
altı toprak
yedi çınar tahtası
üzerimde terim kurumuş
üç düğümlü çarşaf
içinde ben
canım,
?-efendim?
üşüyorum
canım,
?-efendim?
üşüyorum
canım,
?-sarıl bana
ben sen'im.?
şiir ateş düşürüyor yürek ortası...
ustalığınız kavi..
okumak zevkti
tebrik ve saygıyla..
nasıl bir acı dolaşır ki satırlarda böylesine yaşatır okuyunca..hocam ne yazsam abartı gibi görünür ordan yankısı da, korkarım..okudukça artan bir acı batıyor canıma..ben en iyisi susayım..
Can ötesi
Aklımı yaktın Üstat !
canım yaktın üstad.