Çocuk Evim
çocukluğum geçti benim o evde,
domates fidanları ,nane kokan bahçede..
küçücük bir kuyu vardı ,yeller eser yerinde,
özledim seni evim, giriyorsun düşüme...
mis gibi toprak kokar, incir dalları yerde,
anacığım seslenir; bu çocuklar nerede?
tam otuz sene oldu unutmadım yine de,
anarım seni evim, üstünden yıllar geçse...
kaba saba bir bina şimdi onun yerinde,
eski ,ama güzeldi camlardaki tül perde..
her zaman mutlu olduk ,hatıralar gözümde,
senin yerin dolmadı ,kendi evimde bile...
çok binalar kuruldu orda, şurda ilerde,
beton yığını oldu ,o güzellik nerede?
o minicik evimiz hala benim gönlümde
özledim seni evim,çocuk günlerim ile..
offff ya..bazen çocukluğumun geçtiği evin önünden geçerim..hala aynı muhitte oturduğum için şanslıyım... evimiz duruyor orada ama ben içindeki ben miyim bilmiyorum kutlarım şehnazım👍👍👍👍👍
çok binalar kuruldu orda, şurda ilerde,
beton yığını oldu ,o güzellik nerede?
o minicik evimiz hala benim gönlümde
özledim seni evim,çocuk günlerim ile..
ellerinize sağlık👍👍👍👍👍
kaba saba bir bina şimdi onun yerinde,
eski ,ama güzeldi camlardaki tül perde..
her zaman mutlu olduk ,hatıralar gözümde,
senin yerin dolmadı ,kendi evimde bile...
geçmişe olan özlem güzel işlemişsiniz
kutlarım
sevgiyle kalın
Çocukluktaki evine bu kadar güzel duygular besleyen o yüreğe ne mutlu, eminim ki o yürek doğayı ve insanları daha başka seviyordur.
Anlamı çok büyük bu şiirin, herkesi eskiden yaşadığı yerlere götürüyor bilin sevgili dost.
Yerinden yurdundan ayrılmak zorunda olanlar ağlamışlardır sanırım bu şiiri okuyunca.
Hele de baba evinden telli duvaklı çıkan kızlarımız neler hissetmişlerdir, kimbilir.
Çok güzel, duygu dolu şiirin şairini kutluyorum.
Sevgi ve selamlarımla Aysel hanım.
şehnaz hanım nekdar güzel bir hayatın anatomisini şiirleştirmişsiniz severek okudum kutlarım şahaneydi sevgimle sami.