Çocuk Ve Düş Kırığı
Çocuktum
Hayatın merkezi
Dünya bendim, güneş bendim
Benim için dönerdi evren
Benim için yaşardı annem
İlk düşümün kırığı
Merdivenin en başından
Son basamağa uçamadığımdaydı
Sonra
Bermuda üçgenini görme ihtimalimin olmadığını bilip
Mezar taşı dörtgenini
Kesin göreceğimi öğrendiğimde
Parmaklarımla metali de eğemiyordum
Paraşütsüz göğe de çıkamıyordum
Gökyüzünü yeşil yapıp
Yeryüzünü maviye çeviremiyordum
Oysa çocuktum ve en güçlü bendim
Dünya bendim, benim için vardı
Şu güneş ben olmasam doğmazdı
Ve ben olmasam yağmur yağmazdı
Kırıldı düşlerim
Şimdi yalnızca tuvalimde artık
Mor renk sürdüğüm gözler
Kızıla boyadığım gökler
Kafa ile gövdeyi takas ettiğim resimler
Ve düşen hayallerim
Resimlere yazılara sığındılar
Yerlerini ancak buldular
İlk düşümün kırığı
Merdivenin en başından
Son basamağa uçamadığımdaydı
Sonra
Mezar taşı dörtgenini
Kesin göreceğimi öğrendiğimde
MAJ
(Çocukluk İşte s.7)
Teşekkürlerim tüm şiir yürekli dostlara.Sevgilerle.
Kutladım Müjgan Hanım.Selam,saygı...
hayatın gerçeklerini bir bir sermişsin yine gözler önüne
anlamlı bir şiir okuttun biz gönül dostlarına
tebrikler şairem ellerin dert görmesin.👍
Hayat...
Çocuk büyük dinlemiyor
Keşke hayalini kurabildiğimiz
Her şeye sahip olabilsek
Ve bir bir uçup gitmese elimizden özlemlerimiz
Anlamlıydı,kutlarım.
"Çocuktum Hayatın merkezi Dünya bendim, güneş bendim Benim için dönerdi evren Benim için yaşardı annem"
Çok doğru,
Büyüsede içinde ki çocuk hiç ölmese..
Kutlarım..