Çocuk Ve Düş Kırığı
Çocuktum
Hayatın merkezi
Dünya bendim, güneş bendim
Benim için dönerdi evren
Benim için yaşardı annem
İlk düşümün kırığı
Merdivenin en başından
Son basamağa uçamadığımdaydı
Sonra
Bermuda üçgenini görme ihtimalimin olmadığını bilip
Mezar taşı dörtgenini
Kesin göreceğimi öğrendiğimde
Parmaklarımla metali de eğemiyordum
Paraşütsüz göğe de çıkamıyordum
Gökyüzünü yeşil yapıp
Yeryüzünü maviye çeviremiyordum
Oysa çocuktum ve en güçlü bendim
Dünya bendim, benim için vardı
Şu güneş ben olmasam doğmazdı
Ve ben olmasam yağmur yağmazdı
Kırıldı düşlerim
Şimdi yalnızca tuvalimde artık
Mor renk sürdüğüm gözler
Kızıla boyadığım gökler
Kafa ile gövdeyi takas ettiğim resimler
Ve düşen hayallerim
Resimlere yazılara sığındılar
Yerlerini ancak buldular
İlk düşümün kırığı
Merdivenin en başından
Son basamağa uçamadığımdaydı
Sonra
Mezar taşı dörtgenini
Kesin göreceğimi öğrendiğimde
MAJ
(Çocukluk İşte s.7)
İlk düşümün kırığı Merdivenin en başından Son basamağa uçamadığımdaydı
çoçukluğa dair özlenen hatıraların buruk bir acı ile dışa vurumu işte neylersin...tebrikler...
Şair dediğin
Şair dediğin kimsenin Kalbi Okyanus kadar büyük Yanardağ kadar sıcak Kuş tüyü kadar Yumuşak olmalı Şair dediğin kimse Ahde vefayı bilmeli Aşka mezar kazmamalı Eleştiriye kızmamalı Faso fiso yazmamalı Şair dediğin Örnek insan olmalı Kul hakkı yememeli Haram helal bilmeli Şair dediğin Hortumcuyu sevmemeli İnançlıya sövmemeli Bölücüyü övmemeli Şair dediğin Şiirin her türünü Okumalı bilmeli yazmalı Şair dediğin Sen gibi olmalı
Güzel bir kurgu, Hoş benzetmelerle bezeli, Ve "düş kırıklıkları" zamanla, Bizlerden bir parça mı oluyor ne Alışarak, yanıbaşımızda yaşamaya devam ediyoruz, Tebrik ederim
çocuk yanınız hep kalsın şaire.umutla....tebrikler,teşekkürler...